N. uitslag besproken en hoe nu verder?

Zo... na twee weken kunnen we zeggen dat het nieuws van de ontwikkelingsachterstand is geland. Zoals mijn buurvrouw treffend zei: het is een rouwproces waar je doorheen moet en ja, zo voelt het ook wel. Natuurlijk wisten we wel dat N. zeer waarschijnlijk niet naar het regulier onderwijs zou gaan, maar toch blijf je altijd nog een beetje hoop houden dat ze er met wat extra begeleiding toch naar toe kan. 

Maar nee, dat kan dus niet. 

Gisteren (16-03-2015) kregen we te horen waar N. naartoe zou gaan. Een kinderdagcentrum (KDC) of een medisch kinder dagverblijk (MKD).
Het wordt het KDC. We kregen een telefoonnummer en de naam van een contactpersoon mee zodat we zelf contact met het KDC op konden nemen. 
Zo gezegd, zo gedaan. Eénmaal thuis gebeld en wat een fijn gesprek! Ik had echt het idee dat deze mevrouw gewoon snapte dat dit voor ons allemaal een nieuwe, onbekende, spannende en onzekere periode is. Heel vriendelijk en begripvol, meteen zorg uit handen nemen en meedenkend dat je dit gewoon allemaal zo snel mogelijk geregeld wilt hebben! 

Volgende week vrijdag hebben we daar een kennismakingsgesprek waarbij ook N. aanwezig mag zijn. Natuurlijk gaat ze mee, want we vinden het weel heel erg belangrijk dat niet alleen wij maar vooral ook zij zich daar goed voelt. 

Zoals ik in mijn vorige blog schreef,  vond ik een website waarin heel duidelijk wordt uitgelegd wat zwak begaafd nou eigenlijk is en tips voor ouders/opvoeders. 
Toen ik dit las gingen mij de ogen echt open. Wow!! Dit is gewoon waar ik naar op zoek was, dit is gewooon de gebruiksaanwijzing die ik zocht! 
Onbewust deden we bepaalde dingen ook al goed, maar gewoon de eyeopener om bijvoorbeeld dingen te vragen die ze aan kan, haar niet te overvragen. Tsja, zo logisch, maar toch doe je dat vaak wel. Iets simpels aan N. trek je pyjama aan werkt hier niet. Maar als we samen gaan zitten en kledingstuk voor kledingstuk de pyjama aan gaan trekken, dan werkt het wel. Nu wil ze zelfs steeds vaker zelf haar pyjama aantrekken en mag/hoef ik haar niet meer te helpen. Heerlijk! Geen strijd meer om die stomme pyjama. 

Voor iemand met een 'normaal' kind misschien heel gewoon dat je kind zelf de pyjama aantrekt, maar voor ons echt een hoogtepunt!

Neem iets normaals als fietsen. N. vind het heerlijk als we op de fiets ergens heen gaan, maar tot haar (en onze) grote frustratie lukte het niet om zelf te fietsen op haar eigen fiets. Totdat ik zag dat ze op het plein bij de peuterspeelzaal wel gewoon op een driewieler kon fietsen. Wat doen we dan moeilijk?! We hebben een driewieler voor haar aangeschaft en nu fietst ze de hele dag! Heerlijk!! Hopelijk lukt het straks ook om op haar andere fiets te fietsen en zo niet? Dan crosst ze voorlopig nog even lekker verder op haar prachtige rode driewieler met lintjes aan de handvaten!